1 هر که را عشق تو سرگردان کرد هرگزش چارهٔ آن نتوان کرد

2 چارهٔ عشق تو بیچارگی است هر که بیچاره نشد تاوان کرد

3 سر به فرمان بنهد خورشیدش هر که یک ذره تو را فرمان کرد

4 چون به زیبایی آن داری تو این چنین عاشق زارم آن کرد

5 چشم خون‌ریز تو از غمزهٔ تیز چشم این سوخته خون‌افشان کرد

6 چه کنی قصد به خونم که دلم خویش را پیش رخت قربان کرد

7 جان عطار تو خود می‌دانی که هوایت ز میان جان کرد