هر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1584

1 هر که گوید کان چراغ دیده‌ها را دیده‌ام پیش من نه دیده‌اش را کامتحان دیده‌ام

2 چشم بد دور از خیالش دوشمان بس لطف کرد من پس گوش از خجالت تا سحر خاریده‌ام

3 گر چه او عیار و مکار است گرد خویشتن از میان رخت او من نقدها دزدیده‌ام

4 پای از دزدی کشیدم چونک دست از کار شد زانک دزدی دزدتر از خویشتن بشنیده‌ام

5 جمله مرغان به پر و بال خود پریده‌اند من ز بال و پر خود بی‌بال و پر پریده‌ام

6 من به سنگ خود همیشه جام خود بشکسته‌ام من به چنگ خود همیشه پرده‌ام بدریده‌ام

7 من به ناخن‌های خود هم اصل خود برکنده‌ام من ز ابر چشم خود بر کشت جان باریده‌ام

8 ای سیه دل لاله بر کشتم چرا خندیده‌ای نوبهارت وانماید آنچ من کاریده‌ام

9 چون بهارم از بهار شمس تبریزی خدیو از درونم جمله خنده وز برون زاریده‌ام