هر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 951

1 هر آن نوی که رسد سوی تو قدید شود چو آب پاک که در تن رود پلید شود

2 ز شیر دیو مزیدی مزید تو هم از اوست که بایزید از این شیردان یزید شود

3 مرید خواند خداوند دیو وسوسه را که هر که خورد دم او چو او مرید شود

4 چو مشرقست و چو مغرب مثال این دو جهان بدین قریب شود مرد زان بعید شود

5 هر آن دلی که بشورید و قی شدش آن شیر ز شورش و قی آن شیر بوسعید شود

6 هر آنک صدر رها کرد و خاک این در شد هزار قفل گران را دلش کلید شود

7 ترش ترش تو به خسرو مگو که شیرین کو پدید آید چون خواجه ناپدید شود

8 چو غوره رست ز خامی خویش شد شیرین چو ماه روزه به پایان رسید عید شود

9 خموش آینه منمای در ولایت زنگ نما به قیصر رومش که تا مرید شود