هر که عزم عشق رویش می‌کند از عطار نیشابوری غزل 307

1 هر که عزم عشق رویش می‌کند عشق رویش همچو مویش می‌کند

2 هر که ندهد این جهان را سه طلاق همچو دزد چار سویش می‌کند

3 او نیاید در طلب اما ز شوق دل به صد جان جستجویش می‌کند

4 او نگردد نرم از اشکم ولیک اشک دایم شست و شویش می‌کند

5 هر که از چوگان زلفش بوی یافت بی سر و بن همچو گویش می‌کند

6 هر که در عشقش چو تیر راست شد چون کمان زه در گلویش می‌کند

7 سرخ‌روی او بباید شد به قطع هر که را عشق آرزویش می‌کند

8 سخت‌دل آهن نه بر آتش نگر تا چگونه سرخ رویش می‌کند

9 از درش عطار را بویی رسید آه از آنجا مشک بویش می‌کند