هر که او را قدمی هست ز از خواجوی کرمانی غزل 324

1 هر که او را قدمی هست ز سر نندیشد وانکه او را گهری هست ز زر نندیشد

2 عجب از لاله دلسوخته کو در دم صبح از خروشیدن مرغان سحر نندیشد

3 آنکه کام دل او ریختن خون منست از دل ریش من خسته جگر نندیشد

4 هر که خاطر بکسی داد چه بیمش ز خطر کانکه رفت از پی خاطر ز خطر نندیشد

5 پیش شمع رخ زیبای تو گر جان بدهم نبود عیب که پروانه ز پر نندیشد

6 خستهٔ ضرب تو از تیغ و سنان غم نخورد کشتهٔ عشق تو از تیر و تبر نندیشد

7 سر اگر در سر کار تو کنم دوری نیست کانکه در دست تو افتاد ز سر نندیشد

8 نکنم یاد شب هجر تو در روز وصال کانکه شد ساکن جنت ز سقر نندیشد

9 مکن اندیشه که خواجو نکند یاد لبت کاین خیالیست که طوطی ز شکر نندیشد