1 هر که باشد همچو سید حق پرست حق توان گفتن چو از باطل برست

2 آن یکی در هر یکی خوش می نگر در دو عالم آن یکی را می پرست

3 آفتاب و ماه می بینیم ما گر چه ما را در نظر نور خوراست

4 جز وجود او وجودی هست نیست غیر او نبود وجود هرچه هست

5 دست او باید بگیرد دامنش خوش بود گر دامنش آید به دست

6 هرچه فعل او بود نیکو بود نیک نبود نیک اگر گوئی بد است

7 تا توانی گرد مخموران مگرد هر که گردد حاصلش درد سر است

8 عین ما بیند به عین ما چو ما آنکه با ما خوش در این دریا نشست

9 نعمت الله رند سرمست خوش است کی کند رندی چنین انکار مست