هرکه در دامن تو آویزد از اثیر اخسیکتی غزل 35

1 هرکه در دامن تو آویزد نه چنان افتد او که برخیزد

2 عشق تو صد هزار صف شکند که یکی گرد برنیانگیزد

3 بالبت کش خدای توبه دهاد هیچ گویم که باز نستیزد

4 طمع توبه، خود که یارد داشت چو از او دیدنی همی ریزد

5 جان سرگشته رحبه می طلبد تا ز جودت دو اسبه بگریزد

6 هرکه حال اثیر بنیوشد از سر کوی تو، به پرهیزد