1 هر که دل با دلربایی می نهد خویشتن را در بلایی می نهد

2 می خورد صد غوطه در دریای غم چشم اگر بر آشنایی می نهد

3 دلبرا، چابک سوار تو سنت دلبری را دست و پایی می نهد

4 تا سر زلف تو جای فتنه شد فتنه هم خود را به جایی می نهد

5 غمزه شوخت جراحت می کند هر که را لعلت دوایی می نهد

6 عاشقان را می کشی و لعل تو هم بر ایشان خونبهایی می نهد

7 کیست خسرو تا جفای خسروان چون تو شاهی بر گدایی می نهد