هر که بر خاک راه از شاه نعمت‌الله ولی غزل 726

1 هر که بر خاک راه او افتاد بد مگویش که او نکو افتاد

2 به هوائی که خاک راه افتاد رند سرمست کو به کو افتاد

3 بت من پرده را ز رو برداشت بنده سجده کنان برو افتاد

4 عشق مستانه در خروش آمد عقل مسکین به گفتگو افتاد

5 آفتاب جمال رو بنمود مه هلالی شد و دو تو افتاد

6 هر که چون ما فتاد در دریا غرقه گردید و سو به سو افتاد

7 نعمت الله فتاد مست و خراب نظری کن ببین که چو افتاد