هرکه را از چشم تر اشکی به از اهلی شیرازی غزل 798

1 هرکه را از چشم تر اشکی به دامن می‌چکد قطره خونی است گویی کز دل من می‌چکد

2 تا به سوزن دوستی می‌دوزم یک چاک دل صدهزاران قطره خون از چشم سوزن می‌چکد

3 برق آه من سبب باشد گر از ابر بهار قطره آبی گهی بر سرو و سوسن می‌چکد

4 غرقه در خون خودم شب‌ها ز بس کز دود دل بر سرم باران خون از بام و روزن می‌چکد

5 گل نه از باد هوا روید از آن خونابه‌ای‌ست کز دل مرغ سحر بر خاک گلشن می‌چکد

6 گرچه می‌گوید به قصد کشتم لعل تو تلخ آب حیوان از لبت زان تلخ گفتن می‌چکد

7 گر به چشم خون‌فشان دم می‌زنی اهلی ز عشق شربت خون نیز از چشم برهمن می‌چکد