هر که آمد سوی ما از شاه نعمت‌الله ولی غزل 256

1 هر که آمد سوی ما با ما نشست خوش خوشی با ما درین دریا نشست

2 از سر هر دو جهان برخاست خوش بر در یکتای بی همتا نشست

3 عقل مسکین زیر دست عشق شد عشق مستولی است بر بالا نشست

4 هر که چون ما همنشینی را نیافت کی تواند همچو ما تنها نشست

5 هر که سر در پای خم می نهاد جاودان افتاد و شد از پا نشست

6 گردکی گردد به گرد دامنش رند دریا دل که او با ما نشست

7 نعمت الله مجلسی آراسته در خرابات مغان آنجا نشست