هرکه سوی قبله مقصود رو از اهلی شیرازی غزل 476

1 هرکه سوی قبله مقصود رو می‌آورد قبله مقصود هم رو سوی او می‌آورد

2 در ره طاعت چو اصل حق‌پرستی شد سجود ای خوش آنکو سجده بر روی نکو می‌آورد

3 روز وصلش زان نگویم حرف هجران کاین حدیث تلخی آن زهر بازم در گلو می‌آورد

4 صد ره از دست غم آن آرزوی جان بخشم می‌روم زان کوی و یازم آرزو می‌آورد

5 مست من پیش حریفان گر نهد باری سری ظن مبر اهلی که با کس سر فرو می‌آورد