هرکه فانی شود بقا از شاه نعمت‌الله ولی غزل 613

1 هرکه فانی شود بقا یابد خوش بقائی از این فنا یابد

2 آنکه نام و نشان خود گم کرد آنچه گم کرده است وایابد

3 بنده ای کو گدای سلطان است پادشاهی دو سرا یابد

4 هر که با بینوا دمی دم زد خوش نوائی ز بینوا یابد

5 غرق بحر محیط هر که شود عین ما را به عین ما یابد

6 عشق مست است و عقل مخمور است ذوق مستان ما کجا یابد

7 نعمت الله که نور دیدهٔ ماست نور او را به دیده ها یابد