هر که چون ما غرقهٔ دریا بود
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
1 هر که چون ما غرقهٔ دریا بود واقف اسرار ذوق ما بود
2 در دو عالم هر که آن یک را شناخت عارف یکتای بی همتا بود
3 مجلس عشقست و ما مست و خراب صحبت رندان ما اینجا بود
4 دل به میخانه کشد عیبش مکن میل دل دایم سوی مأوا بود
5 مبتلائیم و بلا را طالبیم چون بلای خوش از آن بالا بود
6 چشم ما روشن به نور روی او است این چنین چشم خوشی بینا بود
7 نعمت الله رند و سرمستی خوش است گرچه با تنها بود تنها بود
دیدگاه‌ها **