کی ره سوی عشق عقل آگاه برد از اهلی شیرازی رباعی 198

1 بسکه خطش سوخت ازغم صددل نومید را دود دلها تیره کرد آیینه خورشید را

2 عالم فانی نیر زد پیش آن ساقی جویی بلکه بی او کس نخواهد جنت جاوید را

1 چهره از تیغ تو پر خون دردم کشتن خوش است سرخ رو همچون خزان رفتن ازین گلشن خوش است

2 باغبان فرق است از نرگس بسی با چشم یار منکر حس چون توان شد دیده روشن خوش است

1 کور شد از غم رقیب کان پری از بام ماست کوری چشم رقیب روشنی چشم ماست

2 از همه عالم بود منزل من کوی دوست منزل ازین خوبتر در همه عالم کجاست