کسی که پشت بر آن روی چون از خواجوی کرمانی غزل 380

1 کسی که پشت بر آن روی چون نگار کند باختیار هلاک خود اختیار کند

2 نه رای آنکه دلم دل ز یار برگیرد نه روی آنکه تنم پشت بر دیار کند

3 ز روزگار هرآن محنتم که پیش آمد دلم شکایت آنهم بروزگار کند

4 بیا و بر سر چشمم نشین که در قدمت بسا که دیده بدامن گهر نثار کند

5 بناسزای رقیب از تو گر کناره کنم دلم سزای من از دیده در کنار کند

6 اگر ز تربت من سر برآورد خاری هنوز در دلم آن خار خار خار کند

7 ببوی خال تو جانم اسیر زلف تو شد برای مهره کسی جان فدای مار کند

8 خمار می‌کندم بی لب تو می خوردن اگر چه مست کی اندیشه از خمار کند

9 گر از وصال تو خواجو امید برگیرد خیال روی تو بازش امیدوار کند