1 کسی که نسبت قدّت به سرو ناز کند چگونه باز به روی تو دیده باز کند

2 چه جای سرو که شمشاد باغ جنّت را نمی رسد که به قدّ تو پا دراز کند

3 مپوش دیده ز رویم که بخت برگردد ز هر که بر رخ درویش در فراز کند

4 تویی که چشم تو را نیست رسم مردمی یی به غیر از این که به اهل نیاز ناز کند

5 گمان مبر که به کامی رسد ز نوش لبت دلی که از الم نیش احتراز کند

6 امید هست که در باغ جان خیالی را هوای سرو بلند تو سرفراز کند