1 کسی از خار خار جان مجنون کی خبر دارد مگر هم ناقه لیلی که خاری در جگر دارد

2 ز زهر چشم او مردم دریغا آب چشم من چه پروردم بخون دل نهالی کاین ثمر دارد

3 گرفتم ذره خاکم چرا بر من نمی تابد چو با ذرات عالم آفتاب من نظر دارد

4 نیابم مرهمی از کس همه زخم زبان بینم دلم ریش است و هر کسرا که بینم نیشتر دارد

5 خراش سینه اهلی ندارد در بلا سودی به ناخن چون کسی کوه بلا از پیش بردارد؟