چه سازی سرای و چه گویی از عطار نیشابوری غزل 337

1 چه سازی سرای و چه گویی سرود فروشو بدین خاک تیره فرود

2 یقین‌دان که همچون تو بسیار کس فکندست در چرخ چرخ کبود

3 چه برخیزد از خود و آهن تو را چو سر آهنین نیست در زیر خود

4 اگر جامهٔ عمر تو زآهن است اجل بگسلد از همش تار و پود

5 اگر سر کشی زین پل هفت طاق سر و سنگ ماننده آب رود

6 ز سرگشتگی زیر چوگان چرخ چو گویی ندانی فراز از فرود

7 چو دور سپهرت نخواهد گذاشت ز دور سپهری چه نالی چو رود

8 رفیقان هم‌راز را کن وداع عزیزان همدرد را کن درود

9 درخت بتر بودن از بن بکن ز شاخ بهی کن کلوخ آمرود

10 مکن همچو عطار عمر عزیز همه ضایع اندر سرای و سرود