چه خوش باشد میان لاله از خواجوی کرمانی غزل 729

1 چه خوش باشد میان لاله زاران بر غم دشمنان با دوستداران

2 گرامی دار مرغان چمن را الا ای باغبان در نو بهاران

3 نفیر عاشقان در کوی جانان صفیر بلبلان بر شاخساران

4 بنالم هر شبی در آرزویش چو کبکان دری بر کوهساران

5 قیامت آنزمان باشد بتحقیق که از یاران جدا مانند یاران

6 مرا در حلقهٔ رندان درآرید که می‌پرهیزم از پرهیزگاران

7 ز زلف بیقرار و چشم مستش نمی‌ماند قرار هوشیاران

8 خوش آمد قامتش در چشم خواجو صنوبر خوش بود بر جویباران