هرکجا پیریست طفل از شاه نعمت‌الله ولی غزل 176

1 هرکجا پیریست طفل پیر ماست این چنین پیری در این عالم کراست

2 جملهٔ ارواح جزئیات او است بلکه او در کل عالم پادشاست

3 در صفات و ذات او دیدم عیان حضرت او مظهر لطف خداست

4 نقطهٔ بابل الف بل خود الف روح اعظم سید هر دو سراست

5 ای که می پرسی که این اوصاف کیست شمه ای از خلق و خوی مصطفی است

6 عین او بحر است و ما امواج او تا نپنداری که او از ما جداست

7 من شدم فانی ز خود باقی بُود بر سر دار فنا دار بقاست

8 کی بیابد لذت از جان عزیز هر کرا با او به جانش پادشاست

9 نعمت الله او به عالم می دهد نعمت الله نعمت بی منتهاست