هرجا که بود یار و سرور است از اهلی شیرازی غزل 148

1 هرجا که بود یار و سرور است غایب مشو از وی اگرت میل حضور است

2 زخم دل ما مرهم صبرست علاجش وین مرهم زخمی است که با درد صبور است

3 معراج سعادت طلبی روی سوی عشق آر کاندر ممر عقل ترقی به مرور است

4 ساقی همه دم زهر غمی گر رسد از دور هر کو به تو نزدیک ز غمها همه دور است

5 صد فتنه شود زنده گر از عشق زنی دم گویا نفس اهل محبت دم صور است

6 با گل منشین تا نخوری خار ملامت گر عشق ضروری است ملامت چه ضرور است

7 اهلی مکنش سرزنش از سجده آن بت گر بنده خطا کرد خداوند غفور است