میخانه سبیل ماست از شاه نعمت‌الله ولی غزل 1097

1 میخانه سبیل ماست مخمور کجا باشیم نزدیک خداوندیم ما دور کجا باشیم

2 از دولت وصل او ما سلطنتی داریم از حضرت آن سلطان مهجور کجا باشیم

3 تا ناظر او گشتیم منظور همه خلقیم خود بی نظر لطفش منظور کجا باشیم

4 از نور جمال او روشن شده چشم ما با چشم چنین روشن ما کور کجا باشیم

5 عرش است مقام ما در فرش کجا گنجیم ما زنده جاویدیم در گور کجا باشیم

6 از علت امکانی دل صحبت کلی یافت چون اوست طبیب ما رنجور کجا باشیم

7 آن سید سرمستان ساقی حریفان است گر باده همی نوشیم معذور کجا باشیم