کجا باشد چو می روشن ضمیری از خیالی بخارایی غزل 366

1 کجا باشد چو می روشن ضمیری که دارد به ز ساغر دستگیری؟

2 جوانی کو ننوشد بادهٔ شوق ز دست نازنینی دلپذیری

3 اگر پیری رسد آن بی ارادت ورا نبود نصیب از هیچ پیری

4 چه گویم چیست چشم دلفریبش گزین شوخی بلای بی نظیری

5 به امّیدی سپر کردیم سینه که با ما هم رسد ز آن غمزه تیری

6 خیالی کیست پرسیدی بر این در که خواهد بود درویشی فقیری