کجا از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2290

1 کجا شد عهد و پیمانی که کردی دوش با بنده که بادا عهد و بدعهدی و حسنت هر سه پاینده

2 ز بدعهدی چه غم دارد شهنشاهی که برباید جهانی را به یک غمزه قرانی را به یک خنده

3 بخواه ای دل چه می‌خواهی عطا نقد است و شه حاضر که آن مه رو نفرماید که رو تا سال آینده

4 به جان شه که نشنیدم ز نقدش وعده فردا شنیدی نور رخ نسیه ز قرص ماه تابنده

5 کجا شد آن عنایت‌ها کجا شد آن حکایت‌ها کجا شد آن گشایش‌ها کجا شد آن گشاینده

6 همه با ماست چه با ما که خود ماییم سرتاسر مثل گشته‌ست در عالم که جوینده‌ست یابنده

7 چه جای ما که ما مردیم زیر پای عشق او غلط گفتم کجا میرد کسی کو شد بدو زنده

8 خیال شه خرامان شد کلوخ و سنگ باجان شد درخت خشک خندان شد سترون گشت زاینده

9 خیالش چون چنین باشد جمالش بین که چون باشد جمالش می‌نماید در خیال نانماینده

10 خیالش نور خورشیدی که اندر جان‌ها افتد جمالش قرص خورشیدی به چارم چرخ تازنده

11 نمک را در طعام آن کس شناسد در گه خوردن که تنها خورده‌ست آن را و یا بوده‌ست ساینده

12 عجایب غیر و لاغیری که معشوق است با عاشق وصال بوالعجب دارد زدوده با زداینده