1 جایی که فلک پیش بتان پشت دوتا کرد محراب نشین پشت بدیوار چرا کرد

2 منت چه نهد بخت اگر یار قدح داد بر تشنه لبان رحم نه او کرد خدا کرد

3 ما در عجب از طالع خویشیم که آن شوخ مست آمد و چشمی بغلط جانب ما کرد

4 بر عمر وفا نیست ولی یار چو آمد عمری دگرم داد چه بر وعده وفا کرد

5 اهلی سگ پیری است که سرمایه پیری در پای جوانان قباپوش فدا کرد

6 اهلی از هجر پری رویان نشاید ناله کرد هر کجا هستند بر حال دل ما ناظرند