فضای دل خلاص از خار خار از واعظ قزوینی غزل 231

1 فضای دل خلاص از خار خار غم کجا گردد؟ ز چنگ خاربن، دامان صحرا کی رها گردد؟

2 طلب پیش کریمان، احتیاج سائلان باشد چو کف از سیم وزر خالی شود، دست دعا گردد

3 ندارند از ته دل الفتی اهل جهان باهم مگر در خواب مژگانی بمژگان آشنا گردد

4 تلاش پایه عزت، ز بیشرمی نمی آید نهال سربلندی سبز از آب حیا گردد

5 دگر با هیچ کس از نیک و بد الفت نمیگیرد اگر با شیوه بیگانگی کس آشنا گردد

6 غم روزی مخور بیهوده تا جان در بدن داری که تا جاریست آب زندگی این آسیا گردد

7 بود دنیا و عقبی همچو پشت و روی آیینه کدورتهای اینجانب در آنجانب صفا گردد

8 ز پا افتادگان را دستگیری کن کنون واعظ که در افتادگی این دستگیریها عصا گردد