من از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 215

1 من از کجا غم و شادی این جهان ز کجا من از کجا غم باران و ناودان ز کجا

2 چرا به عالم اصلی خویش وانروم دل از کجا و تماشای خاکدان ز کجا

3 چو خر ندارم و خربنده نیستم ای جان من از کجا غم پالان و کودبان ز کجا

4 هزارساله گذشتی ز عقل و وهم و گمان تو از کجا و فشارات بدگمان ز کجا

5 تو مرغ چارپری تا بر آسمان پری تو از کجا و ره بام و نردبان ز کجا

6 کسی تو را و تو کس را به بز نمی‌گیری تو از کجا و هیاهای هر شبان ز کجا

7 هزار نعره ز بالای آسمان آمد تو تن زنی و نجویی که این فغان ز کجا

8 چو آدمی به یکی مار شد برون ز بهشت میان کژدم و ماران تو را امان ز کجا

9 دلا دلا به سررشته شو مثل بشنو که آسمان ز کجایست و ریسمان ز کجا

10 شراب خام بیار و به پختگان درده من از کجا غم هر خام قلتبان ز کجا

11 شرابخانه درآ و در از درون دربند تو از کجا و بد و نیک مردمان ز کجا

12 طمع مدار که عمر تو را کران باشد صفات حقی و حق را حد و کران ز کجا

13 اجل قفس شکند مرغ را نیازارد اجل کجا و پر مرغ جاودان ز کجا

14 خموش باش که گفتی بسی و کس نشنید که این دهل ز چه بام‌ست و این بیان ز کجا