کجا روم که مرا جز درت پناهی از خیالی بخارایی غزل 71

1 کجا روم که مرا جز درت پناهی نیست به جز عنایت تو هیچ عذرخواهی نیست

2 سرم فدای رهت باد تا نگویندت که در طریقهٔ عشق تو سر به راهی نیست

3 دلا ز باده پرستی خجل مشو کاین جرم خطای ماست وگرنه تو را گناهی نیست

4 سریر سلطنت او را مسلّم است ای دل که غیر مسند تجرید تکیه گاهی نیست

5 دلِ خیالیِ آشفته را که ناپیداست در این که زلف تو برده ست اشتباهی نیست