کجات جویم و گر جویمت، از امیرخسرو دهلوی غزل 1444

1 کجات جویم و گر جویمت، کجا یابم؟ غمم که داند و هم درد خود که را یابم؟

2 حدیث من همه جا و مرا شنیدن کشت کجا روم که خلاصی از این بلا یابم؟

3 نه مستجاب دعایی ست بت پرستان را که پای بوس بتی چون تو از دعا یابم

4 در آن زمان که ز هجرت به مردن آید کار ترا که مایه عمر منی، کجا یابم؟

5 یکی بیا و بر این سینه پای نه نفسی مگر که درد دل خویش را دوا یابم

6 به خاک پات که ماخاک گشته برنکنیم شبیت از این سر مدبر به زیر پا یابم

7 ز باد چند زید آدمی بیچاره که من زیم ز نسیم تو، گر صبا یار

8 خوشم به خون خود، ار تو گهی به تربت من زیارت آیی و این پایه خونبها یابم

9 چه کم شود ز تو، ای پادشاه کشور حسن؟ که یک نظر ز تو بر خسرو گدا یابم