هرگاه که از عسجدی مروزی اشعار باقیمانده 30

1 چه سود کند، که آتش عشقش دود از دل و جان من برانگیزد

2 پیش همه مردمان و او عاشق جوبنده بخاک بر به بجخیزد

1 یکی اژدهای دمنده چو بادی یکی در نخیزی خزنده چو ماری

2 اگر ماری و گژدمی بود طبعش بصراش چون مار کردند ماری

1 جان مرا غمت هدف حادثات کرد تا عشق سوی من نظر التفات کرد

2 حال مرا و زلف پریشان خویش را در راه عاشقی رقم مشکلات کرد