چون بلند افتاد همت، تخت از واعظ قزوینی غزل 345

1 چون بلند افتاد همت، تخت عزت می‌شود کاسه‌ات چون سرنگون شد، تاج دولت می‌شود

2 آرزوها، جز پشیمانی ندارد حاصلی این هواها عاقبت آه ندامت می‌شود

3 گر نداری شور و افغان بر خود، از دل‌مردگی‌ست چون ترا دل زنده می‌گردد، قیامت می‌شود

4 این هوس‌هایی که در دل داری اکنون رنگ‌رنگ روز محشر بر رخت رنگ خجالت می‌شود!

5 می‌دهیم چشمی که آب از لاله‌رخساران کنون عاقبت در دیده‌ات خوناب حسرت می‌شود

6 فرصت اندیشه برگ سفر واعظ کراست؟ زندگی‌ها صرف سامان اقامت می‌شود!