آنچه بر جان من ز غم رفته‌ست از امیرخسرو دهلوی غزل 367

1 قدری بخند و از رخ قمری نمای ما را سخنی بگوی و از لب شکری نمای ما را

2 سخنی چو گوهرتر صدف لب تو دارد سخن صدف رها کن، گهری نمای ما را

1 زهی بریخته بر لاله مشک سارا را شکسته رونق خورشید گوهر آرا را

2 اگر ز روی تو شمع هدایتی نبود ز تیرگی که برون آورد نصارا را؟

1 افسوس ازین عمر که بر باد هوا رفت کاری به جهان نی به مراد دل ما رفت

2 خورشید من از اوج جوانی چو برآمد بس ذره سرگشته که بر باد هوا رفت