هرچه او می دهد همه از شاه نعمت‌الله ولی غزل 214

1 هرچه او می دهد همه داده است دادهٔ او مگو که بیداد است

2 ای خوشا وقت عاشقی که مدام بر در میفروش افتاده است

3 بزم عشقست و عاشقان سرمست کس چنین بزم خوب ننهادست

4 غم عشقش خجسته باد که دل به غم شاد است

5 عقل در بزم عشق دانی چیست چون چراغی نهاده بر باد است

6 هرکه او شد غلام سید ما بنده مقبلست و آزاد است

7 چه کنم نعمت همه عالم نعمت الله خدا مرا داده است