آنچه عشق تو در جهان از کمال‌الدین اسماعیل غزل 14

1 آنچه عشق تو در جهان کردست بالله ار دور آسمان کردست

2 مهر تو با دلم چه کین دارد؟ که دلم برد و قصد جان کردست

3 آن نه خالت، عکس دیده ما بر رخ نازکت نشان کردست

4 هست نام کلاه تو شب پوش زانکه زلف ترا نهان کردست

5 آفتاب از رخت سپر بفکند ورچه صد تیغ بر میان کردست

6 تا بیاموخت از تو عشوه گری سالها آسمان دران کردست

7 بر من آن زلف پیچ پیچ آخر روی پرچین چرا چنان کردست؟

8 عشوه ام داده است و بستده جان راستی را بسی زیان کردست