سحر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 962

1 سحر این دل من ز سودا چه می‌شد از آن برق رخسار و سیما چه می‌شد

2 از آن طلعت خوش و زان آب و آتش ز فرق سر بنده تا پا چه می‌شد

3 خدایا تو دانی که بر ما چه آمد خدایا تو دانی که ما را چه می‌شد

4 ز ریحان و گل‌ها که روید ز دل‌ها سراسر همه دشت و صحرا چه می‌شد

5 ز خورشید پرسی که گردون چه سان بد ز مه پرس باری که جوزا چه می‌شد

6 ز معشوق اعظم به هر جان خرم به پستی چه آمد به بالا چه می‌شد

7 تعالی تقدس چو بنمود خود را مقدس دلی از تعالی چه می‌شد

8 چو می‌کرد بخشش نظر شمس تبریز به بینا چه بخشید و بینا چه می‌شد