دوش از بت من از جلال الدین محمد مولوی غزل 689

1 دوش از بت من جهان چه می‌شد وز ماه من آسمان چه می‌شد

2 در پیش رخش چه رقص می‌کرد وز آتش عشق جان چه می‌شد

3 چشم از نظرش چه مست می‌گشت وز قند لبش دهان چه می‌شد

4 از تیر مژه چه صید می‌کرد وان ابروی چون کمان چه می‌شد

5 می‌شد که به لاله رنگ بخشد ور نی سوی گلستان چه می‌شد

6 آن لحظه به سبزه گل چه می‌گفت وز نرگسش ارغوان چه می‌شد

7 جز از پی نور بخش کردن بر چرخ دوان دوان چه می‌شد

8 گر زانک نه لطف بی‌کران داشت آن ماه در این میان چه می‌شد

9 بنمود ز لامکان جمالی یا رب که از او مکان چه می‌شد

10 بگشاد نقاب بی‌نشانی وین عالم بانشان چه می‌شد

11 شب رفت و بماند روز مطلق وین عقل چو پاسبان چه می‌شد

12 از دیده غیب شمس تبریز این دیده غیب دان چه می‌شد