این چه بویست ای صبا از از خواجوی کرمانی غزل 929

1 این چه بویست ای صبا از مرغزار آورده‌ای مرحبا کآرام جان مرغ زار آورده‌ای

2 بهر جان بی‌قرار آدم خاکی نهاد نکتهی از روضهٔ دارالقرار آورده‌ای

3 وقت خوش بادت که وقت دوستان خوش کرده‌ای تا ز طرف بوستان بوی بهار آورده‌ای

4 سرو ما را چون کشیدی در بر آخر راست گوی کز وصالش شاخ شادی را به بار آورده‌ای

5 عقل را از بوی می مست و خراب افکنده‌ای چون حدیثی از لب میگون یار آورده‌ای

6 یک نفس تار سر زلفش ز هم بگشوده‌ای وز معانی این همه مشک تتار آورده‌ای

7 در چنین وقتی که خواجو در خمار افتاده است جان فدا بادت که جامی خوشگوار آورده‌ای