چه پیش خلق گشایی دهان برای از واعظ قزوینی غزل 102

1 چه پیش خلق گشایی دهان برای طلب؟ که موج ریختن آبروست جنبش لب

2 مجو، ز گرمی دونان دوای درد، که هست هزار مرتبه جانکاه تر ز گرمی تب

3 چو فضله ییست که زاییده از غذای لطیف هرآنکسی که مباهات میکند بنسب

4 ز برگ سیلی استاد برگ پیوند است که میدهد ثمر اعتبار نخل ادب!

5 ترا که خون رعیت بجای رنگ حناست چگونه دست توانی کشیدن از منصب

6 بیا که آینه دل ز زنگ غم واعظ جلا دهیم به خاکستر سیاهی شب