1 منعم! باهل فقر چه خوانی نوای زر؟ ما را بس است سکه مردی بجای زر!

2 ناید بجمع مال سر همتم فرو در سر نگنجد اهل فنا را هوای زر

3 گر پیش خلق نیست زر از جان عزیزتر جان میکنند بهر چه عمری برای زر؟!

4 باشد گدا همیشه عرق ریز آبرو از بس دود چو چشم طمع، در قفای زر

5 تا زر ز جان جدا نکند منعم بخیل از نقد عمر صرف نماید، بجای زر

6 مال جهان، چو آب روانست خواجه را نبود عجب که دق برد از دل صدای زر

7 در قید و صلاح تو، ای خواجه حرف نیست چندانکه در میان نبود لیک پای زر

8 زر آفریده است خدا از برای ما ما را نیافریده خدا از برای زر

9 واعظ گمان مبر که شود سیر چشمشان دارند اهل حرص ز بس اشتهای زر