باغِ مرا چه حاجتِ سرو و صنوبر است؟
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- 10
1 باغِ مرا چه حاجتِ سرو و صنوبر است؟ شمشادِ خانه پرورِ ما از که کمتر است؟
2 ای نازنین پسر، تو چه مذهب گرفته‌ای؟ کِت خونِ ما حلالتر از شیرِ مادر است
3 چون نقشِ غم ز دور ببینی شراب خواه تشخیص کرده‌ایم و مداوا مقرر است
4 از آستانِ پیرِ مغان سر چرا کشیم؟ دولت در آن سرا و گشایش در آن در است
5 یک قصه بیش نیست غمِ عشق، وین عجب کز هر زبان که می‌شنوم نامکرر است
6 دی وعده داد وصلم و در سر شراب داشت امروز تا چه گوید و بازش چه در سر است
7 شیراز و آبِ رکنی و این بادِ خوش نسیم عیبش مکن که خالِ رُخِ هفت کشور است
8 فرق است از آبِ خضر که ظلمات جای او است تا آبِ ما که منبعش الله اکبر است
9 ما آبرویِ فقر و قناعت نمی‌بریم با پادشه بگوی که روزی مقدر است
10 حافظ چه طُرفه شاخ نباتیست کِلکِ تو کِش میوه دلپذیرتر از شهد و شکر است
معنی شعر:
خود بینی ، خودپسندی و خود نمایی طریق عاشقان راستین نیست. خودبینی و تکبر را از خود دور بساز. از محبت خود به دیگران دریغ نکن. این بی توجهی به تو به مال و منان دنیا بسیار پسندیده و ستوده است. بدان که حاصل کار نیک بسیار شیرین و گواراس
دیدگاه‌ها **