خلوت گُزیده را به تماشا از حافظ شیرازی غزل 33

1 خلوت گُزیده را به تماشا چه حاجت است چون کوی دوست هست به صحرا چه حاجت است

2 جانا به حاجتی که تو را هست با خدا کآخِر دمی بپرس که ما را چه حاجت است

3 ای پادشاهِ حُسن خدا را بسوختیم آخِر سؤال کن که گدا را چه حاجت است

4 اربابِ حاجتیم و زبان سؤال نیست در حضرت کریم، تمنا چه حاجت است

5 محتاج قصه نیست گرت قصدِ خون ماست چون رخت از آن توست، به یغما چه حاجت است

6 جامِ جهان نماست ضمیرِ منیرِ دوست اظهار احتیاج، خود آن جا چه حاجت است

7 آن شد که بارِ منتِ مَلّاح بردمی گوهر چو دست داد به دریا چه حاجت است

8 ای مدعی برو که مرا با تو کار نیست احباب حاضرند، به اعدا چه حاجت است

9 ای عاشقِ گدا چو لبِ روح بخش یار می‌داندت وظیفه، تقاضا چه حاجت است

10 حافظ! تو ختم کن که هنر خود عیان شود با مدعی نزاع و مُحاکا چه حاجت است