رهبان دیر را سبب عاشقی از عطار نیشابوری غزل 345

1 رهبان دیر را سبب عاشقی چه بود کو روی را ز دیر به خلقان نمی‌نمود

2 از نیستی دو دیده به کس می‌نکرد باز ور راستی روان خلایق همی ربود

3 چون در فتاد در محن عشق زان سپس در مهر دل عبادت عیسی همی شنود

4 در ملت مسیح روا نیست عاشقی او عاشق از چه بود و چرا در بلا فزود

5 مانا که یار ما به خرابات برگذشت وز حال دل به نغمه سرودی همی سرود

6 می‌گفت هر که دوست کند در بلا فتد عاشق زیان کند دو جهان از برای سود

7 رهبان طواف دیر همی کرد ناگهان کاواز آن نگار خراباتیان شنود

8 برشد به بام دیر چو رخسار او بدید از آرزوش روی به خاک‌اندرون بسود

9 دیوانه شد ز عشق و برآشفت در زمان زنجیر نعت صورت عیسی برید زود

10 آتش به دیر در زد و بتخانه در شکست وز سقف دیر او به سما بر رسید دود

11 باده ز دست دوست دمادم همی کشید زنگ بلا ز ساغر و مطرب همی زدود

12 سرمست و بیقرار همی گفت و می‌گریست ناکردنی بکردم و نابودنی ببود