اطیفه عجب از غمزه نرگست از اهلی شیرازی غزل 527

1 اطیفه عجب از غمزه نرگست دادند که عالمی کشد و خاطری برنجاند

2 خراب مستی آن عاشقم که در گامش چو جرعه یی بفشانند جان برافشاند

3 ز باد فتنه میان من و فرج گرد است سفال باده بیاور که گرد بنشاند

4 به خاک میدکده تنها نه من فرو ماندم که صدهزار چو قارون بخود فروماند

5 ندانم از در دلها چه یافتی اهلی که همتت دو جهان را بهیچ نستاند

6 آه من خاطر مجموع پریشان سازد دور باد آنکه بدان سرودل آزاد رسد

7 زهر چشمی بنما اهلی دلسوخته را تا بیک چشم زدن در عدم آباد رسد