مه را چه مناسبت به رویت
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- 10
- 11
- 12
- 13
- 14
- 15
- 16
- 17
- 18
- 19
- 20
- 21
- 22
- 23
- 24
1 مه را چه مناسبت به رویت گل را چه مثل به رنگ و بویت؟!
2 آتش نشود حریف خویت فردوس نمونه‌ای ز کویت
3 بیند به چمن قد نکویت صلصل برود ز باغ سویت!
4 یارب چه بلا تو نازنینی مهر فلک و مه زمینی
5 سر تا به قدم تو انگبینی انگشتر حسن را نگینی
6 آیینه فتد اگر به رویت حیران شود از رخ نکویت!
7 رخسار تو طعنه کرده با گل چاه ذقنت به چاه بابل
8 زلف سیهت به جعد سنبل طرز نگهت به نشئه مل!
9 گل جامه درد ز شوق رویت عنبر شکند ز قدر مویت!
10 زهر غم عشق تو چشیدم راحت سر مو ز تو ندیدم
11 بار المت بسی کشیدم تا آنکه به عاشقی رسیدم
12 ای آنکه منم در آرزویت روزان و شبان به جستجویت!
13 غیر از غم تو به سر ندارم در عشق تو زار و بی‌قرارم
14 وصف تو بود همین شعارم در گلشن مدح تو هزارم!
15 هرچند نه محرمم به کویت شادم به حدیث گفتگویت!
16 ای روی مه تو آفتابم پیچ و خم زلف تو طنابم
17 هر قطره شبنمت گلابم در آتش عشق تو کبابم!
18 فریاد ز دست خلق و خویت یک جرعه ندیدم از سبویت
19 نخلیست قدت ز باغ خوبی کش طعنه زند به سرو و طوبی
20 یوسف به درت به خاکروبی جویان تو شرقی و جنوبی!
21 در هر چمنیست آبرویت در هر وطنیست گفتگویت!
22 یکبار نپرسی حال طغرل مهجور تو از وصال طغرل
23 دائم تویی در خیال طغرل دانی تو اگر کمال طغرل
24 از لطف و کرم بری به سویت همدم کنی با سگان کویت!