چه از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 3040

1 چه آفتاب جمالی که از مجره گشادی درون روزن عالم چو روز بخت فتادی

2 هزار سوسن نادر ز روی گل بشکفتی هزار رسم دل افزا بدان چمن بنهادی

3 هزار اطلس کحلی بنفشه وار دریدی که پر و بال مریدی و جان جان مرادی

4 در آن زمان که به خوبی کلاه عقل ربایی نه عقل پره کاه‌ست و تو به لطف چو بادی

5 چه عقل دارد آن گل که پیش باد ستیزد نه از نسیم ویستش جمال و نیک نهادی

6 میی که کف تو بخشد دو صد خمار به ارزد چگونه گیج نگردد سر وجود ز شادی