1 چه اقبال است این یا رب که دولت داده رو ما را که در کوی فراموشان گذر شد یار زیبا را

2 کمربند من آمد نزد من خنده‌زنان امشب توقف کن که لختی بنگرم پروین و جوزا را

3 بحمدالله که بیداری شب‌هایم نشد ضایع بدیدم خفته در آغوش خود آن سرو بالا را

4 به تشویش دهل رنجه مشو، ای نوبتی، امشب که خفتن در بر یار است بیداران شب‌ها را

5 تماشا می‌کنم این قد، قیامت می‌کند، یارب که خواهم تا قیامت یاد کردن این تماشا را

6 کجاها بودی، ای گلبرگ خندان، راست گو با من که چون چپ داده‌ای امروز گلرویان رعنا را

7 رسیدی همچو شاخ گل کدامین باد آوردت که هرگز می‌نپرسیدی به یک شاخ گلی ما را

8 تویی با من، معاذالله ز تو کی آید این یاری منم با تو، عفاک الله مرا کی باشد این یارا

9 چه گویی خسروا، چندین حدیث وصل نابوده خیال است این که ره دادی به سوی خویش سودا را