1 ما عافیت نثار ره درد کرده ایم جان را به می برید عدم فرد کرده ایم

2 زین بحر آبگون چو کسی آب خوش نخورد دل را ز آب خورد جهان سرد کرده ایم

3 نیک است هر بدی که کند کس به جای من گر نیک و بد ز هر چه توان کرد کرده ایم

4 تا چند از طپانچه توان سرخ داشتن؟ روی امل که پیش کسان زرد کرده ایم

5 این سینه حریف که گردد ز خاک سیر کردیم پر غبار و چه در خورد کرده ایم

6 از بهر آن که تیره کنیم آب آسمان دهر از غبار سینه پر از گرد کرده ایم

7 نظارگیست چشم در این چرخ مهره باز این کعبتین در خور آن نرد کرده ایم

8 ای عشق، درد بخش که درمان مراد نیست درمان جان خسرو از این درد کرده ایم