دلداده‌ایم وز پی دلدار از خواجوی کرمانی غزل 711

1 دلداده‌ایم وز پی دلدار می‌رویم با خون دیده و دل افگار می‌رویم

2 یاران به همتی مدد حال ما شوید کز این دیار بیدل و بی یار می‌رویم

3 ما را بحال خود بگذارید و بگذرید کز جور یار و غصه اغیار می‌رویم

4 گو پیر خانقاه بدان حال ما که ما از خانقه به خانهٔ خمار می‌رویم

5 منصوروار اگر ز اناالحق زدیم دم این دم نگر که چون به سر دار می‌رویم

6 تا چشم می‌پرست تو بیمار خفته است هر لحظه‌ئی به پرسش بیمار می‌رویم

7 آزار می‌نمائی و بیزار می‌شوی دریاب کز بر تو به آزار می‌رویم

8 نی زر بدست مانده و نی زور در بدن زاری کنان ز خاک درت زار می‌رویم

9 با چشم در نثار باردوی ایلخان مشنو که بهر اجری و ادرار می‌رویم

10 گفتی که هست چارهٔ بیچارگان سفر چون چاره رفتنست بناچار می‌رویم

11 خواجو چو یار وعدهٔ دیدار داده است ما بر امید وعدهٔ دیدار می‌رویم