ما غرقهٔ آبیم چنین از شاه نعمت‌الله ولی غزل 205

1 ما غرقهٔ آبیم چنین تشنه عجیبست در خانهٔ خویشیم و غریبیم غریبست

2 در عین وصالیم و گرفتار فراقیم ما دور ز یاریم ولی یار قریبست

3 درماندهٔ دردیم ولی خرم و شادیم ما را چه غم از درد چو محبوب طبیبست

4 در دیدهٔ مجنون همه جا صورت لیلی است در چشم محبان همه معنی حبیب است

5 ای عقل تو مخموری و من عاشق سرمست غوغا مکن ای خواجه که این هردو حبیبست

6 لاهوت تو چون موسی و ناسوت تو مابوت معنی تو چون موسی و صورت چو صلیبست

7 مائیم که معشوق خود و عاشق خویشیم هم سید و هم بنده نظر کن که حبیبست